Farkında mıyız? Değiliz! Sabah kalkıyoruz sıcak yatağımızdan. İşe, okula gitmemek için türlü bahaneler üretiyoruz kendimize. Neden? Bir yanıtı yok; tembellik, üşengeçlik. Halbuki farkında olsak sorumluluklarımızın, sahip olduklarımızın. Belki hiç uyumayacağız. Sabah işe giderken toplu taşımada ayakta kaldık, diye sitem ediyoruz belki de, etmesek keşke evinden çıkamayanları düşünüp. İşe geliyoruz farklı tartışmalar; tartışmasak, ölümlü dünya olduğunu unutmasak. Öğlen olur, akşam olur, sofralar kurulur, yemekler koyulur ama yemek seçeriz; seçmesek keşke, aç insanlar olduğunu unutmasak. Yatarız sıcak yatağımıza, unutmasak keşke evsiz insanları. Görebildiğimize, konuşabildiğimize, duyabildiğimize, yürüyebildiğimize şükretsek keşke. Unutmasak engellilerimizi, yaşlılarımızı, yardıma muhtaçlarımızı. Gençken unutmayalım ki unutulmayalım. Farkında olalım. Farkındalık yaratalım. Nasıl mı? Önce kendimizden başlayarak… Sen değişirsen, çevren değişir, çevren değişirse toplum değişir. Kendinin farkına var. – ALİ GÜLCAN
